Wall-E: linkse propaganda?

Wall-E, de laatste animatiefilm van Pixar Studios - de studio die onder meer Ratatouille en Finding Nemo afleverde en die opgericht is door George Lucas, maar groot werd gemaakt door Steve Jobs, en sinds 2006 in handen is van Walt Disney Studios - is sinds vandaag ook in de Belgische bioscopen te zien. De film gaat over de eenzame robot Wall-E, die alleen op aarde is achtergebleven en al zevenhonderd jaar stug door met het werk waarvoor hij is gebouwd: het opruimen van afval.  Alle mensen zijn vertrokken, omdat er op de totaal vervuilde planeet niet meer viel te leven. Maar naast de nodige levenslessen met betrekking tot de vervuiling van de aarde, schuilt achter de verbazingwekkende creativiteit van Wall-E ook een traditioneel liefdesverhaal.

In de VS zorgde de film al voor de nodige controverse. Daar kwam de film in een politieke storm terecht omdat de republikeinen zich ergerden aan het toekomstbeeld dat van de aarde wordt geschetst. De film werd er afgedaan als een 90-minuten durende ‘les in Maltusiaanse angsthazerij’ en linkse propaganda.  Wall-e probeert de aarde te ontdoen van een massa weggegooide consumentenproducten, terwijl de aardbewoners zelf zijn gevlucht in een gigantisch ruimteschip waar ze vloeibaar voedsel toegediend krijgen terwijl ze naar hun iPods luisteren en met hun laptops spelen.

“Ik hield van Pixar,” zegt Shannon Coffin in National Review Online, maar deze weinig subtiele afspiegeling van de Amerikaanse levenswijze herinnert me teveel aan Al Gore’s ‘An Inconvenient Truth’. ‘Fijn voor de megageeks van Pixar die nu miljoenen kunnen opstrijken door ons te vertellen hoe lui, gulzig en destructief we zijn.”

“Je hebt er niets van begrepen”, schrijft Patt Morrison in Los Angeles Times. Wall-E is de ‘1984’ (een beroemde anti-utopistische visie op de westerse wereld anno 1984, waarin de enkeling ten onder gaat in een volkomen kansloze strijd tegen een totalitair bewind) van de 21^ste eeuw. “Het doel van deze film is niet de kijkers te beroeren, maar de zielsverscheurende tirannie van ons losgeslagen materialisme aan de kaak te stellen. Kijkers worden zowel geprikkeld als verontwaardigd door het beeld van onze wereld binnen 700 jaar. Dikke mensen die zich nog amper kunnen voortbewegen en met hun buren moeten communiceren via email.”