Zoals jullie allemaal wel weten, zitten de meeste online publishers met hun handen in het haar. Nu zelfs oma's weten wat adblockers zijn, zien publishers de advertentie-inkomsten slinken met de dag. Jammer wel voor die dames en heren, de meesten dachten namelijk met 'online' snel even 'offline' goed te maken.
En natuurlijk, surf ik ook met een adblocker. Geen overload aan ads, nee, enkel de content die ik wil zien. Zoals het zou moeten. Nietsvermoedend ging ik dus naar GQ.com, je weet wel, dat Amerikaanse magazine met veel te dure gadgets en veel te knappe vrouwen. Daar kreeg ik opeens een pop-up met het vriendelijke verzoek om mijn adblocker uit te schakelen of om een subscription fee te betalen. Licht geschokt door de prijs van de fee, zette ik dus braafjes mijn adblocker af. En daar waren ze. De ads.
Het straffe? Ik vond het totaal niet erg omwille van 2 redenen: context en relevantie. Wanneer ik naar GQ surf, verwacht ik high-end content over goede producten. Wanneer ik dan af en toe een ad van dezelfde standaard voor mijn ogen voorgeschoteld krijg, vind ik dat kunnen. En wanneer die dan nog eens past bij het artikel dat ik las, dan krijgt de adverteerder zeker pluspuntjes.
Dat GQ mij de keuze gaf tussen het niet-betaald lezen mét relevante ads en het betaald lezen zonder ads, is iets tofs. Al denk ik dat het probleem eerder ligt bij de andere publishers, waar mensen wél adblockers nodig hebben. Bij GQ klopte het plaatje, volgens mij.
To be continued.
schrijft over digital media, travel, sport en eten.
