De tweede internetbubbel: het einde van de 'free lunch'

Vorig artikel Volgend artikel

De tweede internetbubbel: het einde van de 'free lunch'

'De afgelopen jaren zijn consumenten gewend geraakt om allerlei zaken gratis te krijgen: nieuws, beurskoersen, muziek, e-mail, tot snelle internettoegang toe. Vandaag halen de dotcoms het nieuws niet meer met gratis aanbiedingen, wel met massa-ontslagen en met de aankondiging dat ze geld zullen vragen voor hun diensten.'

Bovenstaande zin komt uit het magazine The Economist van april 2001, maar hij is net zo goed van toepassing op de situatie vandaag. Tijdens de dotcom boom hoopten vele bedrijven marktaandeel te winnen door zaken gratis weg te geven in de hoop er in een tweede fase geld aan te kunnen verdienen via advertenties. Maar dat gebeurde niet, met de dotcom crash als gevolg. Andere bedrijven probeerden andere businessmodellen uit en vroegen hun klanten om geld, maar weinigen slaagden in dat opzet.

Maar in 2004, toen Google naar de beurs trok en de term Web 2.0 zijn intrede deed, werd een nieuwe internetbubbel gecreëerd. Begraven businessmodellen verrezen uit het graf. Geld zou gemaakt worden dankzij de Google Ads, kleine contextuele advertenties die naast teksten werden geplaatst en waarop Google al snel een bijna-monopolie wist te verkrijgen.

Nieuwe internetsterren lichtten op aan het firmament: MySpace, YouTube, Facebook en vandaag Twitter. En ook nu was er opnieuw een ‘free lunch'. Gratis diensten werden aangeboden om een grote massa te bereiken, met de hoop om in een volgend stadium geld te verdienen aan Google Ads, een model dat tot dan toe enkel voor ... Google had gewerkt.

En net als in 2001 belanden we ook nu opnieuw in de realiteit. Het aantal bedrijven dat leeft van Google Ads is veel kleiner dan eerst werd verhoopt; Silicon Valley ontsnapt opnieuw niet aan massa-ontslagen. Diensten als MySpace en YouTube slaagden er op tijd in onderdak te vinden bij grote bedrijven (News Corporation en Google) en legden het winstgevendheidprobleem netjes daar neer. Maar hoe deze diensten, net als Twitter en Facebook trouwens, er in zullen slagen om genoeg geld te maken om overeind te blijven, blijft tot vandaag onduidelijk.

Het gratis model is ondertussen een vicieuze cirkel geworden: steeds meer bedrijven zien zich verplicht steeds meer diensten gratis aan te bieden om nog enigszins te kunnen concurreren met bestaande diensten. Omdat internetdiensten sowieso goedkoop zijn, bieden ook steeds meer bedrijven gratis diensten aan en wordt de vraag hoe ooit geld zal kunnen worden verdiend almaar verder vooruitgeschoven. Wie start met het idee om snel geld te gaan verdienen, komt gewoon niet aan de bak.

Maar de bottom line is nochtans eenvoudig: bedrijven die geen geld verdienen kunnen niet overleven en de Google Ads zijn leuk en aardig, maar onvoldoende. Gratis nieuws en andere diensten vormden een bekoorlijk idee. Maar de les van twee internetbubbels is dat ergens iemand uiteindelijk de rekening zal moeten gaan betalen.

[Gebaseerd op: The Economist]

Reageren is uitgeschakeld omdat er geen cookies opgeslagen worden.

Cookies toestaan Meer informatie over cookies