Redactie Belgiancowboys
Redactie Belgiancowboys - bereikbaar via redactie [at] belgiancowboys.be
Morgenavond
vindt de verkiezing van de ‘Manager van het Jaar 2008′ plaats.
Gedurende dit jaarlijkse evenement wordt een kandidaat gekroond die
zich volgens mede-organisator Trends ‘de voorbije 12 maanden in ons
land heeft onderscheiden door een opvallende turn-around, een
doorgedreven expansie of een opmerkelijke innovatie, door een
uitmuntende balans, een strategische vernieuwing, een beurssucces of
een combinatie van deze factoren.’
Wat
ik me afvraag is of het gepast is om wie dan ook in de bloemen te
zetten in een jaar dat werd gekenmerkt door massale waardedestructie,
onophoudelijke financiële schandalen en vooral jobverlies onder die
mensen die hun job het hardste nodig hebben.
Misschien zou de bedrijfswereld een stelling kunnen innemen en iets zeggen in de trend van: ‘Uit
solidariteit met alle sectoren hebben we besloten om dit jaar geen
individuele winnaar aan te duiden. Door dat te doen willen we het
signaal geven dat ondanks goede individuele prestaties, de
bedrijfswereld in zijn totaliteit een afschuwelijk jaar achter de rug
heeft. We willen ook het signaal geven dat we de manier waarop we onze
mensen en bedrijven managen grondig moeten herbekijken. We denken
daarom dat deze verkiezing de start kan betekenen van een trend waarbij
individualisme wordt ingeruild voor een gemeenschappelijke inspanning
om te komen tot een beter economisch functioneren, en dat voor het
welzijn van onze maatschappij.’
Zou dat geen geweldig signaal zijn? Zou dat de jonge generaties niet
inspireren? Zou dat niet een teken zijn dat we collectief falen -zoals
zich dat bij Fortis voordeed – nooit meer zullen accepteren? Ik wil
Fortis niet als voorbeeld stellen voor de Belgische bedrijfswereld-
maar wanneer de voorzitter van de raad van bestuur, de CEO, de CFO en
vele anderen plots een zakenethiek gaan hanteren die anderen bang
maakt, moeten we de zaken dan niet even stopzetten? Moeten we dan onze
manier van zakendoen niet heruitvinden en opnieuw gaan nadenken over
wat zakendoen eigenlijk is?
Ik wil niet beweren dat niemand verkozen kan worden. Studio 100 is
een van de kandidaten. Ze hebben een prachtig product en creëren overal
lachende gezichten (zelfs als het soms wat overgecommercialiseerd is).
Het bedrijf evolueert gunstig, het heeft een enorm potentieel in
verschillende deelgebieden én het buitenland. Het management van het
bedrijf is zelf nog actief betrokken bij de creatie van de shows.
Maar laat ons collectief een ‘blanco’ jaar verkiezen als signaal.
Deze prijs zal het leven van de winnaar niet ingrijpend veranderen.
Niemand kronen in dit ‘annus horribilis’ is het beste signaal dat we de
bedrijfswereld kunnen geven. Het getuigt van introspectie en
zelfreflectie. Het is ook een eerste stap in de goede richting indien
we het vertrouwen in managers als groep willen herwinnen.
Bart Becks leeft afwisselend in Californië en
Brussel met zijn vrouw en zoontje. Daarvoor was hij CEO van Belgacom
Skynet, en international directeur van mediagroep SBS/ProSiebenSat1 en
de sociale netwerksite Netlog. Vandaag start hij zelf nieuwe
ondernemingen op en zetelt hij in de raad van bestuur van een reeks
start-ups in Europa en de VS, evenals in organisaties als het Festival
van Vlaanderen, Poppunt en MobileSchool. Wie hem wil contacteren kan
dat doen via zijn weblog www.flyingchaz.com.