Terug naar 2001: 'Webcontent moet betalend'

In de VS laait de discussie omtrent betalende webcontent opnieuw op nu een aantal kranten afgelopen weken Chapter 11 aanvroegen en anderen voorstander zijn van staatssteun om hun publicaties op de markt te houden. In een opiniestuk in de Los Angeles Times schrijft journalist Tim Rutten dat deze laatste piste zeker niet de goede is. ‘Het laatste wat we nodig hebben is een door de overheid gefinancierd Nationaal Dagblad. Waar de overheid wel een rol kan spelen is door de mediawereld een uitzondering op de antitrustwet, te verlenen, die kartelvormingen en concentraties verbiedt.'

Volgens Rutten is er een steeds grotere vraag naar kwaliteitscontent en hij verwijst daarvoor naar de website van de New York Times, die maandelijks 20 miljoen bezoekers trekt. Ook het feit dat de Wall Street Journal en de Financial Times delen van hun site slechts tegen betaling ontsluiten zou in die richting wijzen. Rutten verwijst naar uitspraken van New York Times Executive Editor Bill Keller die eerder deze week nog eens het onevenwicht tussen vraag en aanbod van kwaliteitsjournalistiek hekelde. ‘Er is steeds minder kwaliteitsjournalistiek beschikbaar, terwijl er steeds meer vraag is. Maar kwaliteitsjournalistiek  vergt grote inspanningen, geld en het onderzoek dat er mee gepaard gaat is vaak gevaarlijk.' Doch ook Keller is optimistisch over betaalmodellen: ‘De wet van vraag en aanbod maakt dat de markt een manier zal vinden om kwaliteitscontent betalend te maken.'

‘Een uitzondering op de antitrustwet moet alle Amerikaanse uitgevers - en ook omroepen als CNN en andere Engelstalige nieuwszenders- de mogelijkheid geven om een overeenkosmst te sluiten omtrent prijs en aanbod, waarna die overeenkomst simultaan kan worden ingevoerd,' aldus Rutten.

Ook Google krijgt opnieuw een veeg uit de pan. ‘Zo'n overeenkomst moet ook de prijszetting bepalen voor nieuwsaggregators als Google en Yahoo, die via hun zoekmachines linken naar nieuws waarvoor uitgevers journalisten moeten betalen, maar niets in ruil terugkrijgen.'

Voormalig journalist en uitgever Peter Osnos sluit zich aan bij deze zienswijze: ‘Magazines en kranten moeten geld vragen voor hun materiaal, anders zullen ze verdwijnen. Niemand verpreidt meer online nieuws dan Google, maar de advertentie-inkomsten die aan de zoekfuncties vastzitten houden ze voor zichzelf, de uitgevers krijgen niets. Ook de notie dat informatie gratis moet zijn is absurd, zegt Osnos,' terwijl het distributiesysteem fortuinen verdient en de makers peanuts krijgen.'

Rutten maakt tenslotte de analogie met de televisie, die altijd gratis was tot betaalzenders opdoken die geld vroegen voor de nieuwste films, sportverslaggeving en andere content waarvoor kijkers veel centen veil hebben.