Terug naar 2001: ‘Webcontent moet betalend’

In de VS laait de discussie omtrent betalende webcontent opnieuw op
nu een aantal kranten afgelopen weken Chapter 11 aanvroegen en anderen
voorstander zijn van staatssteun om hun publicaties op de markt te
houden. In een opiniestuk in de Los Angeles Times schrijft journalist Tim Rutten dat deze laatste piste zeker niet de goede is. ‘Het
laatste wat we nodig hebben is een door de overheid gefinancierd
Nationaal Dagblad. Waar de overheid wel een rol kan spelen is door de
mediawereld een uitzondering op de antitrustwet, te verlenen, die
kartelvormingen en concentraties verbiedt.‘

Volgens Rutten is er een steeds grotere vraag naar kwaliteitscontent
en hij verwijst daarvoor naar de website van de New York Times, die
maandelijks 20 miljoen bezoekers trekt. Ook het feit dat de Wall Street
Journal en de Financial Times delen van hun site slechts tegen betaling
ontsluiten zou in die richting wijzen. Rutten verwijst naar uitspraken
van New York Times Executive Editor Bill Keller die eerder deze week
nog eens het onevenwicht tussen vraag en aanbod van
kwaliteitsjournalistiek hekelde. ‘Er is steeds minder
kwaliteitsjournalistiek beschikbaar, terwijl er steeds meer vraag is.
Maar kwaliteitsjournalistiek  vergt grote inspanningen, geld en het
onderzoek dat er mee gepaard gaat is vaak gevaarlijk.’ Doch ook Keller is optimistisch over betaalmodellen: ‘De wet van vraag en aanbod maakt dat de markt een manier zal vinden om kwaliteitscontent betalend te maken.‘

‘Een uitzondering op de antitrustwet moet alle Amerikaanse
uitgevers – en ook omroepen als CNN en andere Engelstalige
nieuwszenders- de mogelijkheid geven om een overeenkosmst te sluiten
omtrent prijs en aanbod, waarna die overeenkomst simultaan kan worden
ingevoerd,’ aldus Rutten.

Ook Google krijgt opnieuw een veeg uit de pan. ‘Zo’n
overeenkomst moet ook de prijszetting bepalen voor nieuwsaggregators
als Google en Yahoo, die via hun zoekmachines linken naar nieuws
waarvoor uitgevers journalisten moeten betalen, maar niets in ruil
terugkrijgen.’

Voormalig journalist en uitgever Peter Osnos sluit zich aan bij deze zienswijze: ‘Magazines
en kranten moeten geld vragen voor hun materiaal, anders zullen ze
verdwijnen. Niemand verpreidt meer online nieuws dan Google, maar de
advertentie-inkomsten die aan de zoekfuncties vastzitten houden ze voor
zichzelf, de uitgevers krijgen niets. Ook de notie dat informatie
gratis moet zijn is absurd, zegt Osnos,’ terwijl het distributiesysteem
fortuinen verdient en de makers peanuts krijgen.’

Rutten maakt tenslotte de analogie met de televisie, die altijd
gratis was tot betaalzenders opdoken die geld vroegen voor de nieuwste
films, sportverslaggeving en andere content waarvoor kijkers veel
centen veil hebben.