Wall-E: linkse propaganda?

Wall-E, de laatste animatiefilm van Pixar Studios – de
studio die onder meer Ratatouille en Finding Nemo afleverde en die opgericht is
door George Lucas, maar groot werd gemaakt door Steve Jobs, en sinds 2006 in
handen is van Walt Disney Studios – is sinds vandaag ook in de Belgische
bioscopen te zien. De film gaat over de eenzame robot Wall-E, die alleen op
aarde is achtergebleven en al zevenhonderd jaar stug door met het werk waarvoor
hij is gebouwd: het opruimen van afval.  Alle
mensen zijn vertrokken, omdat er op de totaal vervuilde planeet niet meer viel
te leven. Maar naast de nodige levenslessen met betrekking tot de vervuiling
van de aarde, schuilt achter de verbazingwekkende creativiteit van Wall-E ook
een traditioneel liefdesverhaal.

In de VS zorgde de film al voor de nodige controverse. Daar
kwam de film in een politieke storm terecht omdat de republikeinen zich ergerden
aan het toekomstbeeld dat van de aarde wordt geschetst. De film werd er
afgedaan als een 90-minuten durende ‘les in Maltusiaanse angsthazerij’ en
linkse propaganda.  Wall-e probeert de
aarde te ontdoen van een massa weggegooide consumentenproducten, terwijl de aardbewoners
zelf zijn gevlucht in een gigantisch ruimteschip waar ze vloeibaar voedsel
toegediend krijgen terwijl ze naar hun iPods luisteren en met hun laptops
spelen.

“Ik hield van Pixar,” zegt Shannon Coffin in National Review Online, maar deze
weinig subtiele afspiegeling van de Amerikaanse levenswijze herinnert me teveel
aan Al Gore’s ‘An Inconvenient Truth’. ‘Fijn voor de megageeks van Pixar die nu
miljoenen kunnen opstrijken door ons te vertellen hoe lui, gulzig en
destructief we zijn.”

“Je hebt er niets van begrepen”, schrijft Patt Morrison in Los
Angeles Times. Wall-E is de ‘1984’ (een beroemde anti-utopistische visie op
de westerse wereld anno 1984, waarin de enkeling ten onder gaat in een volkomen
kansloze strijd tegen een totalitair bewind) van de 21^ste eeuw. “Het
doel van deze film is niet de kijkers te beroeren, maar de zielsverscheurende
tirannie van ons losgeslagen materialisme aan de kaak te stellen. Kijkers
worden zowel geprikkeld als verontwaardigd door het beeld van onze wereld
binnen 700 jaar. Dikke mensen die zich nog amper kunnen voortbewegen en met hun
buren moeten communiceren via email.”