Ik was vroeger een grote fan van Time Magazine en Business Week. Uitstekende bladen met objectieve duiding, diepte-interviews en leuke rubrieken. Ook de vormgeving was knap en het was ook ‘cool' om één van de lezers te zijn. Het gaf me als pedante tiener een gevoel erbij te horen, bij een denkbeeldige intellectuele elite die wist wat er gaande was in de wereld. Want, ‘Ik las Amerikaanse tijdschriften', 'Ik wist dingen die anderen niet wisten'... Pfff, stom natuurlijk.
Gek, 20 jaar geleden, toen keek ik nog uit naar het ‘nieuws' in een weekblad. Of het nu Time Magazine, Business Week of de Trends was, ik genoot er echt van. Wat lijkt dat nu een ver verleden. Ik kan me zelfs niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst nog een ‘nieuws-weekblad' kocht. Sporadisch koop ik nog wel eens een dagblad in het weekeinde maar daar heb ik dan na 5 minuten lezen al spijt van (er staat niets in dat me interesseert en ik heb altijd het gevoel ‘oud nieuws' te lezen).
Vorige week las ik dan -op het internet uiteraard- dat Business Week te koop is. Eigenlijk is het ‘te krijg' want de eigenaar geraakt er niet vanaf. Voor 1 dollar is dit icoon van kwalitatieve zakelijke journalistiek van jou. Je moet er allicht wel de schulden bijnemen en er zijn geen vooruitzichten op duurzaam herstel of succes.
De macht van het weekblad is over, de markt is dood. En dit is echt niet alleen het geval in de US, ook hier kampen Trends, Humo, zelfs Flair met gigantische problemen en verliezen. Dalende lezersaantallen, schrijnende terugval van advertentie-inkomsten en geen enkel vooruitzicht op verbetering. Het komt nooit meer goed...
Wat mij echter keer op keer blijft verrassen is het onwaarschijnlijk gebrek aan creativiteit dat deze giganten van de geschreven pers aan de dag leggen om deze onontkombare problemen op te lossen. Ze komen niet veel verder dan het digitaliseren van populistische afkooksels van hun printartikels. Elke traditionele uitgever kampt ook nog met een interne strijd die de zaken verder verergert. De ‘oude garde' lust de ‘internetrookies' namelijk rauw. En niet alleen dat, ze haten het gewoon dat hun toekomst digitaal wordt. Tot slot worden ze gek van het feit dat de lezer om de 20 minuten nieuwe feiten verwacht over een item. De lezer wil geen dag wachten, laat staan een week! En dan worden onze persjongens ook nog eens geconfronteerd met een ander nieuw gegeven: de ‘lezer' zapt je met één muisklik naar de verdoemenis. Is het niet leuk of interessant genoeg? Weg ermee en wie weet voor altijd. Informatie en nieuws zijn immers gratis op het web. Een blad waar je voor betaald hebt gooi je niet zomaar in de vuilbak, een oninteressante website klik je zò weg.
Maar het kan wél. Slimme jongens als Jan Riemens (oprichter van het online video nieuwskanaal Zoomin) hebben het wél begrepen. Uitsluitend nieuws in de vorm van korte Online Video Clips (Web Native natuurlijk), een totaal nieuwe kijk op businessmodellen en contentverdeling én... de ‘kijker' altijd centraal zetten en niet de adverteerder (slik). En dat werkt, Riemens bewijst het en is voor mij de Ted Turner van het internet. Hij geeft de Business Weeks, De Condé Nast Portfolio's en de Trends uitgevers het nakijken. Respect!
Auteur: YouViewTV (de makers van o.a. www.LetsCookit.tv en www.Bobolino.tv)
De redactie van Belgiancowboys is te bereiken via redactie@belgiancowboys.be